H&M
samen met Moon
wonen en reizen in een camper
23
JUN
2025
Midzomernacht feest in Kolka
Vanuit Krakle rijden we via de breedste waterval van Europa, de Ventas rumba naar het noorden. Hij is 249 meter breed en kan bij springtij 270 meter breed worden. De hoogte is beperkt. Het is een populaire attractie in Letland omdat in het voorjaar de blauwneus vissen tegen de stroom inspringen om naar hun paargebied te gaan. Helaas dat was dit jaar in mei, we hebben de visjes gemist. Kuldiga, het plaatsje bij de waterval heeft iets weg van een openluchtmuseum. De oude huisjes en de kasseien weggetjes met doorkijkjes maken dat je je in een museum waant. Na de waterval rijden we richting het noorden. We hebben met Yelmer en Jacqueline afgesproken op een gratis camperplaats. Zij willen ons leren hoe je zonder kosten kunt camperen. Komt mooi uit want we willen nog langer onderweg zijn. Helaas rijden we een verkeerde weg rond het meer, volgens Google maps korter maar helaas nog niet geasfalteerd, de rupsbanden van tanks zijn er duidelijk wel al overheen geweest. Het servies in onze kastjes zit vast maar krijgt een duidelijke test van houdbaarheid.
We vinden een mooie plek vlak bij het strand, kosteloos, vrij staan, "off grid" . Moet ook kunnen met onze zonne panelen en de litium accu. Zelfs na twee technische weekenden zijn we er nog niet helemaal van overtuigd dat de accu goed oplaadt. Of de waterkoker trekt wel heel veel stroom... We laten het erbij, we redden het wel, water kun je ook koken en de koelkast werkt prima op gas. De dag dat wij daar aankomen is de langste dag, de start van de zomer. Voor de mensen die hier wonen is daglicht nu vollop aanwezig, in de winter zijn de dagen veel korter. Logisch dat ze het nu vieren. Midzomernachtfeest. Op het strand branden de feestvuren, zijn vrouwen gekleed met een bloemenkrans in het haar en de mannen dragen een kroon van eikenbladeren. De symboliek voor vruchtbaarheid. Ze zingen hun liederen in een kring rondom het vuur. Mooi om daar nu net even bij te kunnen zijn.
Samen knutselen, wandelen in het bos, visjes op het strand.....
Met Mirthe schilder ik stenen, met Henk en Moon loop ik door het bos, we zien zelfs een hert tussen de bomen. Op het strand liggen visjes op te drogen. Als ze nog eetbaar zijn weet Moon ze wel te vinden. Kortom een plek om lekker niks te doen of te doen waar je zin in hebt. Niet verkeerd toch? Inmiddels heb ik digitaal mijn echte pensioen toch maar vast aangevraagd, er zat te weinig winst in met langer wachten. Het is goedgekeurd dus vanaf 1 september ben ik een echte pensionada.
Van Litouwen naar Letland
We trekken langzaam naar het noorden, Krakle, Klaipeda en dan op Kolka aan.
Kraklecamp
We hebben een camping gevonden voor een paar dagen. Dicht bij het plaatsje Klaipeida aan de Baltische kust. We willen gewoon vijf dagen niks hoeven en kijken hoe ons het camping leven bevalt. De plek is prima, helaas valt het weer tegen en staat er een koude wind. We kunnen zeker niet zwemmen in zee. Moon zit daar niet mee en duikt bij de eerste wandeling de golven in. Eindelijk mag het weer na de ooroperatie was ze daar nog niet aan toe gekomen. Ze geniet vollop. Maar goed ook want als we naar Klaipeda willen komen er problemen met het bus vervoer. De hond mag er eerst niet in, maar met de muilkorf weer wel. Op de terugweg rijden drie bussen doodleuk door, geen hond....Gelukkig heb ik de Bolt met Pet app, binnen 1 minuut hebben we een luxe auto die ons voor 2 euro meer op de camping brengt, inclusief kleine Moon.
Fietstocht Palanga
Nadat we één keer zonder Moon naar Klaipeda zijn gefietst pakken we toch de fietskar maar weer uit en wagen de rit naar Palanga met Moon in de kar. 14km, heen en 14 km weer. Ze doet het weer geweldig. De kar is nu van haar, ze ligt, zit en blaft niet meer. Gelukkig, nu kan ze lekker altijd mee.
Klaipeda is een havenstad, de cruiseschepen varen er binnen.
Tijdens onze stadswandeling komen we in gesprek met Franstalige mensen, Portugees en Amerikaans sprekend. Allemaal van het grote cruise schip dat net is aangekomen. We lopen door de vesting stad en genieten van verse garnalen en een salade. In de haven bekijken we het schip, de vesting en zien we de windvanen waar deze stad om bekend is. Elke visser maakte zijn eigen vaantje, de klanten wisten dan welke boot er binnen kwam en waar de verse vis gekocht kon worden. Nog zie je overal langs de weg de bordjes voor vooral gerookte verse vis.
Friese buren
Yelmer, Jacqueline en de kinderen zijn ook op de camping aangekomen. Gezellige Racko avonden en een heerlijke strandwandeling samen. We zoeken aangespoeld Amber, maar helaas worden we er niet rijk van, alleen maar moe. Gezellig om ze weer te ontmoeten. Bij vertrek heeft Jacqueline een mooie nieuwe locatie in het Noorden gevonden. Kolka kaap, we gaan er samen naar op weg.
Litouwen 13 tot 20 juni 2025
Onderweg naar Litouwen houden we halt bij een gratis plek, we overnachten bij een kerkje op de parkeerplaats. De pastoor ziet met argus ogen weer zo een camper parkeren, waar komen ze toch vandaan? De beste man is waarschijnlijk niet op de hoogte van het bestaan van een Park4night app waarin wij gratis plekjes kunnen vinden voor onderweg. Deze kerk plek is er één van velen. Deze plek is nog in Polen, de volgende morgen rijden we verder richting Litouwen nadat we vroeg gewekt waren om 06.00 uur door de kerkklokken. ( zou de man dan toch een boodschap willen delen?)
Op een rustplaats aan de snelweg (even naar het toilet, de benen strekken en water innemen) komen we Yelmer, Jaqueline, Mirthe, Rijtse en Hidde tegen. Een jong stel met drie kinderen uit Wolvega. Zij hadden die nacht daar overnacht met de camper en de kinderen speelden nu in de speeltuin die naast het toiletgebouw ligt. Ik raak aan de praat met Mirthe (7 jaar), vroeg of ze al schoolvakantie had? Het antwoord was dat ze een "wereldreis"aan het maken waren. Ze waren al vijf maanden onderweg. Geen schoolvakantie dus, uitgeschreven uit Nederland ivm de leerplicht en heerlijk rijdend door Europa. Nu op weg naar de Noordkaap. Van het één kwam het ander, uiteindelijk werd er door Jacqueline koffie gezet en besluiten we met hen naar een mooie plek te rijden om te overnachten. Er zou een sauna zijn, in een privé terrein, een wasmachine en eigen douche. Kortom voor €15,- een idyle. We verbljiven samen één nacht in een prachtige tuin, de eigenaar is helaas niet thuis, de sauna opstoken is te veel werk en de douche is niet heel bijzonder. Wel een avond vol gezelligheid, NL praten en voor het eerst deze rit een spelletjes avond, we leren de Friese familie Racko. De volgende dag rijden zij naar Vilnius en wij naar Kaunas, we zeggen gedag en mischien tot ziens. Bij het wegrijden zie ik een grote boomtak over het hoofd, die klettert denderend over het dak van de camper. Yelmer en Jacqueline springen en roepen STOP !! En dat doe ik dan ook braaf....Gelukkig is er geen echte schade, hooguit een kras op één van de dakramen. Zo zijn we gewaarschuwd, hoe snel het fout kan gaan en hoe kwetsbaar een camper eigenlijk is. Bijna geen dak boven ons hoofd, moet je niet hebben als dit je huis is.
Kaunas, Camping Lake site, Art Deco, Inter Bellum
De camping in Kaunas is zo gevonden, naast het meer en voorzien van een heerlijk strandje. Alles op fiets afstand van het centrum. Moon mag weer zwemmen en dat doet ze dan ook graag. Ze volgt mij het frisse meer in en is niet op de kant te houden. Als camper wordt je voor je "plek" tussen de andere campers geplaatst. Op een betonnen ondergrond, netjes naast elkaar. Luifeltje aan luifeltje in de brandende zon, niet voor ons. "betondorp" is er niks bij. Ik overleg bij de receptie en we mogen switchen naar een plaatsje onder de dennenbomen, heerlijke schaduwplek en meer privacy. De volgende dag rijden we met de fietskar het centrum in, zowaar Moon heeft het opgegeven, ze is gaan liggen, na 4x een kleine blaf heeft ze besloten dat ze toch wel akkoord is met deze manier van transport. We bekijken de stad, voorheen de hoofdstad van Litouwen. Omdat Kaunas bekend staat om zijn kunstzinnige cultuur en vooral Art Deco gebouwen meld ik me aan voor een rondleiding in het museum. Zondagavond om 19.00 uur is er nog ruimte voor 2 personen in het tijdslot. Henk blijft op de camping en ik fiets naar het museum. Daar staan meer mensen klaar voor de tour. De jongen die de gids is praat honderd uit maar geen woord Engels. Wat blijkt de tour is in het Litouws deze avond, de Engelse tour is op dinsdag. Enfin met de telefoon gauw google translate ingeschakeld en verder mee met de groep. Twee mensen uit Australië doen hetzelfde, zij wisten het van te voren, ik net ff niet.
Het museum blijkt een appartement te zijn in een gebouw met de architectuur van Art Deco, strakke horizontale belijning zonder fratsen. Symmetrisch alom, we komen binnen in een woning waar de tijd heeft stil gestaan. Er is alles aan gedaan om de inrichting bij elkaar te sparen en zo de tijd van toen: "het interbellum" te creëren. We mogen plaats nemen op de originele meubels, drinken champagne uit glazen van weleer en in de keuken volgt een demonstratie van een broodrooster met geroosterde stukken brood. De slaapkamer is gelijk die van mijn oma, ik waan me zo weer bij haar thuis. Bijzonder dat ze dit zo hebben bewaard.
Trakai, Eiland kasteel, Engelen heuvel en ....Friesland
Na drie dagen Kaunas is het tijd om verder te rijden, we willen graag naar het eiland Kasteel in Trakai. Het is een kleine 85 km dus we kunnen het rustig aan doen. Als we de snelweg afgaan is het Googlemaps die ons het laatste stukje naar de camperplaats gidst. "hier links"..... Het pad is eigenlijk wel heel klein en ook wel erg groen, maar ja, daar aan het eind is onze parkeerplek. We rijden erin en merken al gauw dat we dat beter niet hadden kunnen doen. De bomen hangen te laag, de camper kan niet meer draaien, we moeten er dus doorheen. Gelukkig is het niet een heel lang pad, we lopen we hier de eerste krassen op en heeft de cassette van de luifel nu een tik gehad. Gelukkig blijft het hierbij, schade is zo daar.
Kasteel Trakai ligt in het district en nationaal park Trakai. Een park met meer dan 200 meertjes, een zeer waterrijk gebied! Het grootste meer is Galve, op één van de eilandjes in dit meer is het kasteel gebouwd. We bezoeken het kasteel en eten onze eerste Kibani. Een soort worstenbroodje, lokale lekkernij. Niet slecht, alleen het deeg was wat taai.
Later die dag komt er bericht van Friesland, zij hebben dezelfde camperplaats gevonden. Racko met revanche!! We gaan samen zwemmen, de kinderen hebben een Sub, kan ik die ook eens uitproberen. ( conclusie: gaat niet echt meer lukken, in diep water klim ik er niet meer op).
De volgende dag rijden de Friesen door, wij pakken de fiets en rijden naar het noorden, op zoek naar de Engelen heuvel. Een hoogte met uitzicht op vier grote meren die in de plattegrond de vorm van een engel uitbeelden. Op de heuvel zijn door mensen uit de regio standbeelden en kunstwerken geplaatst die engelen uitbeelden. Ter viering van het 1000 jarig bestaan van Litouwen. Het is nu een plek waar de betrokkenheid van de Litouwers wordt uitgedragen, de engelen worden nog steeds gemaakt en daar geplaatst. Het is een symbool van vrede, hoop en verbondenheid.
Klaipeda, de Koersewal, baltsche zee
Inmiddels hebben we Trakai verlaten en zijn naar de kust gereden. Het wegdek is vol met sporen. Henk rijdt het eerste stuk en na de koffie neem ik het stuur over. Helaas de zenuwen en het geslinger op de weg maken dat ik bij de volgende stopplaats het stuur aan Henk overdraag. Ik durf zo niet te rijden, het wegdek heeft in de rechterbaan sporen en in de linkerbaan is het alsof de weg schuin wegzakt naar links. Ik krijg er natte handen van en hoe ik de luchtdruk ook instel het blijft voor mij te spannend. Henk rijdt dus de 345 km naar de kust in delen helemaal zelf.
Voor Klaipeda draait onze route naar rechts, we rijden parallel aan de kust weg. Om bij de camping te komen moeten we de snelweg kruisen, dat doe je in Nederland met een viaduct, hier met een haakse hoek op de snelweg. De snelheid naar 70km en dan links uitvoegen en in de middenberm wachte op een moment om over te steken. Idiote contstructie, goedkoop zeker maar niet zo veilig. Maar goed, we komen bij de camping. Omdat we vijf dagen hebben besproken krijgen we korting. De camping ligt tegen de duinen aan en Moon ligt nog dezelfde dag in zee. Zout of zoet water, maakt haar niet uit.
We hebben een gezellig avond met een ouder echtpaar, vijftig jaar getrouwd. Oud Oost Duitsers, ze reizen met een busje en hebben ook een labrador. Claus en Connie, mooie verhalen over hun "familiën wohnung" en hun jacht. Claus is 80 maar vaart met zijn zeiljacht nog op de Oost zee. Leuk om zo onderweg contact te hebben met verschillende reizigers.
De dag na ons avondje kletsen gokken we op het openbaar vervoer. Gewapend met een akelige muilkorf en los geld melden we ons bij de bushalte. Een Duits echtpaar dat hier al vaker komt geeft aan welke bus we moeten hebben en dat de hond waarschijnlijk wel mee mag. Bij het instappen is er onduidelijkheid, na wat gemopper maar wel met muilkorf om rijden we uiteindelijk mee. Tot in de binnenstad. Daar lopen we tussen de cruise toeristen door de stad, ze komen uit Brazilië, Canada, USA, kortom we spreken weer alle talen door elkaar. De Canadezen Franstalige vragen beantwoorden, de Brazilianen in het Portugees gesproken. Alles omdat ze Moon zo leuk vinden. Helaas komen we niet terug met de bus, we worden door drie chauffeurs geweigerd, geen hond aan boord. Ondanks dat we graag nog naar de Koerse schoorwal hadden willen gaan zijn we een beetje klaar met dit gedoe. Er valt onderweg nog zoveel meer te zien... we slaan wel over. De Bolt rit met Pet is super, voor 2,8 eurie meer worden we voor de deur afgzet en hoeft Moon niet een verschrikkelijke muilkorf op haar neus. Nee, hond vriendelijk kan ik de baltische staten niet noemen.
Bijwerken van een Blog
Inmiddels merk ik dat de dagen voorbij vliegen, het blog moet bijgewerkt worden en dan mis je soms details die eigenlijk wel belangrijk zijn. Het blog is niet alleen bedoeld om verslag te doen van steden, bezienswaardigheden maar vooral ook over "onze" reis. Wat wij beleven, hoe we het beleven en wat we er mee doen. Er zijn dagen dat alles makkelijk lijkt te gaan. Soms zit het weer tegen, is hier behoorlijk fris en soms merk je dat je verder van "huis"bent. Een keer bellen met vrienden of appen helpt. Ondanks de keuzes die we maken blijven we wel verbonden. Super trots op Kees die net voor 700 man heeft mogen optreden als drummer van de Achmea band om maar wat te noemen....
Trakai, kasteel, suppen en engelenheuvel.
Te veel foto´s om goed de ruimte te verdelen, maar wel leuk om mee te kijken.
Poznan, Camp Zwola
We hebben Duitsland achter ons gelaten, de eerste plek in Polen is Camp Zwola, dichtbij Poznan. Een vrij nieuwe camping, een tip via een oproepje op Facebook. Wictor is de eigenaar, een jonge man die er een aantal idealistische ideeën en regels op nahoudt. Zo hangt er bij de ingang een aantal regels waaronder dat je niet mag klagen, elkaar moet helpen en dat je rekening met elkaar moet houden. Er is ruimte voor een gezellig kampvuur met zang en of dans maar nooit ten koste van... Nou, dat is dan mooi, want in Polen kan het heel gezellig zijn bij de vuurtjes in de avontuurtjes. We mogen gaan staan waar we willen. Op de vraag of hij een plaats voor ons heeft is zijn antwoord "nee". Hij bedoelde hiermee, "we hebben geen plaatsen, je mag zelf kijken waar je wil staan".
De prijs is redelijk, 100 Plz per nacht incl. stroom. We mogen zelfs zijn privé wasmachine gebruiken om een wasje weg te werken. Top!! De plek ligt aan een meertje, spechten vliegen af af en aan en in het bos blijf je de Koekoek horen tot diep in de avond.
12 juni 2025
Het oude centrum doet heel Pools aan, kleurrijke, prachtige middeleeuwse gevelhuisjes omsluiten het stadsplein. Het raadhuis staat er in volle glorie. In de klok van het raadhuis zit een Geitenspel, zodra het 12.00 uur is gaat het deurtje open en komen er twee geiten uit, die draaien naar elkaar toe en stoten de koppen 12 keer. Het plein is volgelopen met schoolklassen en andere toeristen. De Efteling is er niks bij. Een spektakel dat in heel Polen bekend is.
Omdat we nog moeten wennen aan het onderweg zijn zonder eindbestemming is het heerlijk om hier een aantal dagen te blijven staan. Niks moet, niks hoeft. Onthaasten, prima, maar wennen. Waar moeten we heen, we zijn onderweg, gaan we het wel halen.... Maar het maakt allemaal niet uit, we hoeven alleen maar hier te zijn.
Gek gevoel en als reguliere toerist besluiten we een dag naar Poznan te gaan. Dat zal nu met de camper moeten, de afstand met de fiets is te ver en met het OV zouden we 2,5 uur onderweg zijn. Dit wordt de eerste keer dat we met de camper een grote stad inrijden, we hebben een bewaakte Parking gevonden in de P4night app. Als we op tijd zijn kunnen we achter de kerk parkeren op een bewaakt en betaalbaar terrein.
Het loopt helemaal goed, ik geef nog net op tijd de stadsbus de ruimte in de straten van Poznan en draai dan het parkeerterrein op. De dame achter het loket vraagt of we ook blijven slapen, nou dat had gekund maar nee, we komen alleen de stad bekijken. Ze wijst de weg naar het oude centrum en met een beetje zenuwen laten we ons huis en haard bij haar achter. ( alle veiligheidssloten erop, de rest is verzekerd) We lopen het oude stadscentrum in en starten met koffie en een croissant, per slot van rekening is die hier uitgevonden. ( het museum van de croissant slaan we maar over)
Poznan is de eerste hoofdstad van Polen. Polen is niet altijd een "eigen" land geweest, vaak was het onderdeel van een of ander rijk. Het eerste bestaan van de staat Polen is ontstaan vanuit de nederzetting op het kathedraal eiland in het midden van de Warta. Mieszko de eerste was de eerste heerser, zijn zoon werd de eerste koning van Polen. Beiden waren begraven in de kathedraal. Nu zijn er slechts de resten van de tombe zichtbaar en liggen vader en zoon elders begraven. Vanuit het centrum is het makkelijk te wandelen naar deze kathedraal, de Petrus en Paulus Kathedraal. De oudste kathedraal van Polen. We laten dus het toeristen treintje aan ons voorbij gaan en lopen zelf naar het eiland.
We sluiten de dag af met een Pools diner, de linzen is even wennen, de spareribs zijn ook anders dan wat we gewend zijn. Wel alles erg lekker, dus onze eerste "steden trip met camper"is geslaagd. Gelukkig staat ons huisje nog waar we het hadden achtergelaten, de dame van het loketje rekent netjes 30 Plz af. Omgerekend is dat minder dan een dagje shoppen in Arnhem en de parkeergarage.
Woensdag gebruiken we om op te ruimen en fietst Henk nog naar het kasteel van Kronik. We zien 's nachts de rode maan, samen met Pawel, onze Poolse buurman in zijn tent. Aardige jongen die ons veel vertelt in zijn eigen Engels. De volgende dag wordt een reisdag met een eerste stop over op een parkeerterrein bij een kerkje, P4night ....spannend.
De plek waar we gaan staan is in de buurt van Potsdam. Daar willen we in ieder geval ook nog gaan kijken bij het Park Sanssouci. Dichterbij zijn alleen parkeerplaatsen en daar hebben we niet zoveel trek in, een beetje voorzieningen is wel fijn. Met de winterperiode is de Wederaner Tannenhof een druk bezocht terrein waar mensen zelf hun kerstboom mogen zagen. Er is vertier, kerstmarkt en alles wat daarbij hoort. In de zomer worden er nieuwe boompjes gepland en het terrein opengesteld voor camping en camper gasten. Het sanitair is beperkt in containers, dixies en enkele douches en toiletten. (2 van alles). Geen luxe dus. Verder is er op het terrein een weide met Alpaca's, ezels, geiten en shetlanders. Daartussenin is een mini golf, een winkeltje en een restaurant. Alles zit potdicht als wij aankomen. We hebben de code van het hangslot om de poort open te maken. Daarna mogen we gaan staan waar we willen. Het is letterlijk tussen de bomen het bos niet meer zien, waar dan...?? Een beetje "unheimisch" maar ook wel weer leuk.
Gelukkig vinden we een plekje bij onze eigen kerstboom. We staan zo goed als alleen, er is één Duitse camper iets verderop, ook een Pilote model. We lopen er even heen en stellen ons voor, blijkbaar is dat niet zo gebruikelijk, maar toch schudt "der Ullie" verbaasd onze hand.
Kerstbomen boerderij...
4-6-2025
We rijden de eerste dag met de fiets naar Weder aan de Havel, een leuke havenplaats met een rustieke binnenstad en een oude begraafplaats. Het witte beeld is een herdenksteen voor de mensen die vochten voor democratie, ze zijn geëxecuteerd. Nog niet zo lang geleden....1952, toch vreemd dat deze strijd blijkbaar altijd weer gevoerd moet worden. Ook nu beseffen we ons maar al te goed dat het geen garantie is voor de toekomst helaas.
Na wat boodschappen besluiten we de volgende dag wel met de bus naar Potsdam te gaan, dan kan Moon mee en hoeft ze niet in haar blafmobiel. Zo gezegd zo gedaan, al vroeg bij de bushalte met betaalpas bij de hand en Moon keurig in haar looptuig gehesen. De bus komt en houdt halt. De deuren gaan open en ik laat Moon instappen, als ik wil betalen barst er een boze stem achter het stuur los. "RAUS, Die Hund sol RAUS". Oké, waarom dan? Moon moet een muilkorf dragen, of we die maar even om willen doen. Tja, dat gaat niet want die hebben we niet, de deuren van de bus knallen dicht en onze "Marjolein Faber" van de buschauffeurs vertrekt zonder ons naar Potsdam. Ergens hebben deze mensen toch een soort van Stasi- verleden....denk ik. Wat een K....mens. We gaan terug naar de camper en laten Moon dan maar daar. Gelukkig is het weer zo dat ze makkelijk in de camper kan verblijven. We pakken de fiets en gaan zelf op Potsdam aan. Een pittige rit van heen en terug zeker 40 km. Niet onze dagelijkse afstand met mijn rug en reumahandjes, maar we komen er.
Het park Sanssouci is groot, we zijn blij met onze fietsen. Op de grote rondweg mogen we fietsen, de tussenpaden niet, die horen bij het erfgoed. Het park is ontstaan in de tijd van Frederick de Grote, 18e eeuw, het is een verzameling van paleizen en tuinen, nu opgenomen in Unesco 's wereld erflijst.
Het nieuwe paleis staat in de steigers, gelukkig maar dat ze aan het opknappen zijn. Het oude paleis ( de zomerresidentie van Frederick de Grote) ligt hoog en haar eeuwen oude glorie straalt uit over de trappen, naar de beelden en fonteinen.
Van dichtbij schreeuwt het echter om een lik verf, de winterschilder is duidelijk niet geweest dit jaar.
De wolken pakken zich samen en we willen Moon niet te lang alleen willen laten. We fietsen via een andere route weer naar de camper. Prachtig watergebied hier. Er valt nog zoveel te zien, maar we willen ook verder naar de Baltische staten, dus nu even afscheid van deze glorie, we komen er vast nog wel eens terug. Op naar Polen, met voor de zekerheid toch een muilkorf in de tas. Niet van harte maar ....
Vanuit Münster rijden we naar Potsdam, een wat langer stuk maar we willen ook wel wat meer km's maken om bij de Baltische staten te komen. Het is raar want we rijden zonder eindtijd en eigenlijk kan onze bestemming elke dag weer anders worden. Het eind doel is dus variabel en dat maakt dat we soms naar Noord dan weer naar Oost willen. Een leuke echtelijke twist: "jij zei toch dat je daarheen wou?"...of "we zouden toch Noord aanhouden??"
Daarbij komt het feit dat rijden met de camper geen rijden met een auto is. Het rijdt het prettigst rond de 100 km per uur en soms bij zijwind naar 90 per uur terugzakkend. De camper geeft zelf wel aan waar de grens van de snelheid ligt. Vooral op wegen met spoorvorming merken we dat vrij snel.
2 tot 4
JUN
2025
Münster, stad van de vrede van....en...Jantje van Leiden...
Om niet gelijk in het diepe te springen is onze eerste stop niet ver van "huis". (alsof we dat niet bij ons hebben). Deze stad staat bekend om de "Vrede van", hier werd de 80 jarige oorlog tussen Spanje en de Nederlanden getekend. Konden ze dat nu ook nog maar...
Ook al is deze Vredeszaal in het stadhuis zeker wel meer gebruikt voor internationale overleggen en EU top meetings, op dit moment verwacht ik niet dat Vladimir Poetin of meneer Trump hier een voet zal zetten.
De historische kerk draagt ook al niet zo bij aan de vreedzame mensheid. De toren draagt drie kooien, hierin werden in de 15e eeuw Jan van Leiden en twee mede strijders voor een alternatieve godsdienst na marteling ten dode opgesloten. Zij waren wederdopers, zij riepen een eigen staat uit onder Münster en haalden zo de toorn van de toenmalige adel op hun nek. Het leven dat zij leidden was gekend met polygamie en Jan vermoorde eigenhandig één van zijn 16 vrouwen.
Het verhaal gaat dat na omsingeling door de troepen van de bisschop (die werd gesteund door de adel) alle leden van de sekte honger hadden, behalve de leiders zelf. Eén van de vrouwen van Jan was het daar niet mee eens en nam het op voor de rest. Helaas kostte dat haar het leven. De wederdopers werden verslagen, gemarteld en als afschrikkende voorbeeld aan de kerk gehangen n een kooi. De kooien hangen er nu nog.
In de kerk zelf hangt nog een lichtgevende ladder, een verwijzing naar de "strair way to heaven" en een prachtig drieluik met de madonna en St. Barbara.
Tijdens ons bezoekje aan deze stad is Moon mee, ze rijdt in haar fietskar en laat gedurende de rit helaas duidelijk van haar horen. Ondanks het oefenen is het nog steeds een blafmobiel. Route naar Münster 12 km, enkele reis.
Cultuur
Het Picasso museum blijkt het werk te tonen van Chagall, niet van de Spaanse meester zelf, verrassend.
Omdat Moon niet echt flexibel is met rijden in haar kar blijf ik een dagje "rond de hut". Buiten een bezoekje aan de plaatselijke Lidll blijf ik dus op de camperplaats. Moon hoeft dan niet weer mee en Henk heeft even "losloop"tijd om het Picassomuseum te bezoeken. Daar komen we toch nooit in met hond dus...Helaas is de Spaanse meester niet vertegenwoordigd maar wel prachtig werk van Chagall. Toch maar mooi even meegepikt op zo'n eerste stop.
01/06/2025 Ons vertrek
Zoals gezegd, het werd tijd, de hoogste tijd. Alles staat al zo goed als ingepakt, de afgelopen dagen zijn voorbij gevlogen, afscheid van Coen en Gerda, nog even op visite bij Hans en Rika (lekkere soep met die garnaaltjes!!), Annelies opgehaald op Schiphol en als laatste op zaterdagmorgen nog de laatste dierenarts controle voor Moon. Ze is voldoende geheeld, heeft groen licht en voor de zekerheid haar eigen medicatie op voorraad aan boord.
We staan vroeg op, de laatste douche muntjes opmaken, de laatste dingen in de camper, alles nalopen of het wel vast staat, hangt of ligt? Zolang het maar niet met kabaal door de camper gaat storten als we rijden. Annelies staat bij de poort en zwaait ons uit, de overbuurtjes Ria en Joe drukken ons de hand en geven een welgemeende kus. Ze gaan ons missen.
Gouden paar!
Nadat we op zaterdag nog het gouden huwelijk van Wil en John mochten meemaken (wie had dat gedacht, we zouden al lang in het buitenland zijn) rijden we snel naar hun huis. (Nachtegaaltjes hebben weer gezongen natuurlijk!)
De honden, Moon en Sjefke wachten om uitgelaten te worden. Louise en Bob genieten altijd weer van de viervoeters dus wij kunnen nog even aan de koffie. Als Wil en John ook weer thuis komen rijden wij richting Wolfheze.
0009 code poort
De laatste nacht voorlopig op camping De Lindenhof. We komen er vast nog wel eens terug, het was een mooie basis voor de tijd dat we een vaste plek nodig hadden. Deze nacht verloopt spannend, bijna beangstigend, er barst een fel onweer los met fikse hagelstenen. Het laatste waar we nu op zitten te wachten is een lek dakraam of zoiets. Gelukkig blijft dat soort ellende ons bespaard. Zou de Heilige Christoffel aan het werk zijn? Goed bezig dan.
Op naar de Lpg en de lucht
Nadat we lucht in de banden naar 5 Bar hadden gezet en de Lpg tanks waren gevuld, in 1 maand tijd 14 liter Lpg verbruikt, rijden we door naar van der Valk Apeldoorn. Geweldig goede brunch genoten en daarna ....
Kwaliteit
Dat was het, met warm en koud buffet. Met vis, garnalen, salades en gebak. Te veel natuurlijk. Maar uiteindelijk gaat het niet om het eten, het gaat om "dag"zeggen....tot wanneer weten we nog niet, dus leuk en fijn om elkaar even dichtbij te ervaren.
Liefde voor jullie
Nu wij vertrekken doen we dat omdat we weten dat jullie dat ook kunnen. Als ouders zijn we er toch een beetje trots op dat jullie nu werken, samenleven en in de wereld je eigen weg aan het gaan zijn. Klinkt misschien zwaar en of sentimenteel, dan is dat maar zo. We houden van jullie alle vier, pas goed op elkaar. Mocht het nodig zijn, we zijn zo terug in geval van nood, bel maar....
Chantal dankjewel!
Op de valreep maakte Chantal nog meer producten met ons Logo. Een raamsticker voor in het woongedeelte en voor op de deur deze persoonlijke sticker voor kleine Moon. Dank lieverd, als ik in het land ben hoor je het wel weer.
28 mei 2025. Het wordt tijd...
De laadste loodjes, inpakken en wegwezen, het wordt tijd. We merken dat we sneller "aangebrand"raken, er is te weinig nieuws aan de horizon. We raken ongeduldig, het doel van de camper is nog steeds om te reizen, niet om op een camping de dagelijkse rituelen te doorlopen. ( van en naar het sanitair, douche, wasmachine etc.)
Omdat we nog niet alles in de vingers hebben hadden we ons ingeschreven voor een technisch weekend. Zo'n weekend met technisch advies was een aangename afleiding. We hadden Moon bij Bob en Louise te logeren gebracht en reden naar de Noordoost polder. Geleerd hoe we de zekeringen kunnen nakijken met een multimeter en gehoord dat onze camper op een prima nieuwe vering staat. Onderweg hadden we ook stevige zij wind, met het opvoeren van de druk van de luchtvering kwam de camper veel strakker op de weg te liggen. Dat hebben we met ons leken verstand dus toch goed gedaan. Omdat we nu met B-rijbewijs rijden moet nu ook het gewicht omlaag. Dus kregen we hulp bij het verwijderen van onze schotel op het dak. Een ontvangst schotel die wij toch niet gebruiken. Fijn dat er dan gelijk technici zijn die ook even helpen. Zo kreeg iedere camper een techneut aan boord om de theorie naar de praktijk van de eigen wagen te vertalen. Op donderdagmiddag zijn we ook nog even naar Urk gefietst, leuk zo'n oud vissersdorp met zijn eigen identiteit en lekkere visjes. Na de BBQ in de kapschuur ( we zaten droog ondanks het rotweer) bleven we de nacht van zaterdag op zondag nog staan en werd er voor die avond een gezellig chinees buffet geregeld. Kortom een geslaagd weekend met veel kennis en gezelligheid. Op zondag Moontje opgehaald en terug naar Wolfheze. Inmiddels is Moon zo goed als hersteld, aanstaande zaterdag mag ze nog één keer in haar oor laten kijken en dan krijgt ze w's groen licht voor de reis. We hebben afgesproken dat we nood medicatie mee gaan krijgen, zo is zowel Moon als wij voorzien van een half jaar farmaceutische ondersteuning mocht dat nodig zijn in het buitenland. Ik moet vóórdat ik mijn eigen prednison wil gebruiken wel eerst de reumatoloog bellen, ze wil de controle nog wel behouden ook al zitten we dan op afstand. Deze week wordt gevuld met bezoekjes van en naar vrienden. Zaterdag de GOUDEN bruiloft van Wil en John (zus van Henk en haar man) en dan is het zover dat we gaan rijden. Zondag houden we halt bij Van der Valk in Apeldoorn voor een brunch met onze kinderen. Daarna gaat het de grens over, eindelijk kan het feest gaan beginnen. De verhalen zullen volgen, onze eerste stop zal dichtbij zijn, Münster in Duitsland.
16 mei 2025
Wolfheze De Lindenhof
Een korte update
Moon en herstel
Gelukkig herstelt ze goed, de eerste controle al gehad en maandag de 19e mag ze terugkomen om de hechtingen eruit te laten halen. Elke keer krijgt ze een vorm van narcose, dus het is wel een "dingetje". Omdat ze naast de operatie natuurlijk ook veel medicijnen krijgt is het elke dag op tijd eruit. De prednison maakt dat ze meer drinkt dan normaal en dus ook flink meer moet plassen. Resultaat is helaas dat we drie keer te laat waren en de campervloer konden dweilen. Gelukkig is er een gladde vloer en hebben we Dettol om het echt schoon te krijgen.
Baltische staten
Omdat we 1 juni toch eindelijk op reis willen gaan, zijn we nu bezig met een route te bekijken. Zo als het er nu voor staat zal de eerste stop in Munster zijn. We gaan via Duitsland, Polen naar Litouwen, daarna Letland, Estland, Finland en dan via Zweden en Noorwegen weer naar beneden. Een hele trip. Tijd genoeg, we zitten nergens aan vast, dus elke route kan gewijzigd worden.
Ritme van de dag
Zo als ik al zei, vroeg en vooral op tijd eruit. Snel de laarsjes aan en het bos in de rondte met Moon. Konijntjes rennen voor ons uit. Daarna met badjas en slippers naar de douche. Niet het douchemuntje vergeten, anders heb je een koude douche. Zo starten we de dag, gevolgd door een ontbijt onder de luifel want het weer zit gelukkig mee. Elke dag is er wel wat te doen doen, een terrasje te pakken en of de laatste afspraken bij Rijnstate. Jaarlijkse controles die nu nog mooi meegenomen kunnen worden. Vandaag bv. de tandarts en natuurlijk de markt in Arnhem op deze vrijdagmorgen. We vervelen ons echt niet maar het wordt wel tijd voor het echte reizen.
WOMO
WOMO staat voor:
Welkom Op Mijn Oprit.
Dit is een groep op Facebook waar ik lid van ben. In Polen hopen we daar voor het eerst gebruik van te gaan maken. Het zijn vooral mensen die in het buitenland of in Nederland wonen, zelf ook kamperen en een huis met grote inrit of tuin hebben. Je mag dan bij hen gratis staan. Zij zijn je gastheer/vrouw. Benieuwd hoe dat zal zijn. Ons eerste adres heb ik aangeschreven, nog geen reactie dus....
5-6-7-mei
2025
Zware dagen, operatie Moontje en heel veel liefs.
Bevrijdingsdag, hoe symbolisch voor een hondje met pijn. Annelies rijdt mij en Moon al om 07.00 uur richting Kleve. Naar de kliniek. Daar treffen we de "Chef de Clinique" die een heel ander verhaal vertelt dan zijn collega in november. Middenoor zal niet worden weg gehaald, dat kan alleen in een speciaal ziekenhuis, is high risk en zeker niet voor een hond van 8 jaar. Dat gaat het dus niet worden, even schakelen. Hij doet eerst een scan, gelukkig is de uitslag gunstig, geen tumoren, de grootste angst is weggenomen. Met de operatie zal hij de ontstoken linker gehoorgang weghalen. Het geheel duurt tot 14.00 uur, lange OK lange narcose. Met de akelige lampenkap en een natte vacht leggen we haar in de auto. De dekbedden van Annelies zijn gelukkig heerlijk zodat ze weer op temperatuur kan komen.
Eenmaal in de camper is de kap een ramp, via de Facebookgroep "honden en campers" komt de tip voor de opblaas kraag. Dag twee gelijk gehaald.
Maar voor dag twee zat nacht één, om 0.300 is haar medicatie uitgewerkt, dus de pijnstillers zet ik eerder in. Gelukkig rond 0.400 slaan ze aan. We besluiten de eerste nachten naast haar te slapen, om en om in de stoelen. Ze mag absoluut niet krabben aan de hechtingen, anders kan er een grote bloeding komen en moeten we direct naar Kleve rijden. Wil en John lenen ons voor deze week de Aygo, hun tweede auto. We zijn mobiel als het moet. Dag twee begint dan ook nog eens slecht, Henk krijgt een flauwte en moet z.s.m. naar de huisarts, klam en zweten, lage hartslag, kortom flink schrikken. Wil komt met de andere auto en neemt de wacht over bij Moontje, we snellen naar de huisarts. Gelukkig is het inmiddels weer hersteld, oorzaak ? Laag bloedsuiker door vermoeidheid en stress in combinatie met de start van nieuwe medicijnen. De volgende dag Dextro ingeslagen. Goed dat we nog even in het land zijn en geweldig om op familie te mogen terugvallen.
Deze dagen hakken erin, wonen in een camper is geweldig, maar Moon met pijn horen huilen en hangen in de nacht om haar te ondersteunen vraagt wel wat creativiteit en geduld. We bestellen een extra verbandmuts, als we de bestelling bij de receptie van de camping ophalen blijkt er nog meer post te zijn. Zo lief allemaal, de ontbrekende Christoffel, de witte veer, de muntjes, alles om ons geluk te wensen en te beschermen. Lieve Martin, oud Postbankcollega stuurt dit ons toe. Zoveel liefde als het echt even kut gaat, geweldig. De post van Martin, de auto en steun van Wil en John, de zelf gehaakte pannenlappen van Gerda, het glas-sieraad van Maryl, dekbedjes van Liesje en Colette die haar huis aanbood als ziekenboeg. We doen het nu zelf, maar we doen het niet alleen, zoveel liefs.........................kan alleen maar dankjewel zeggen....
27/04/2025
We zijn inmiddels een weekje verder in ons verhaal. De Paasdagen liggen achter ons, de glazen eitjes zijn uit de kronkelwilg gehaald en opgeborgen voor het volgend jaar. Moon kan deze week nog lekker los in het bos achter de camping. Konijnen te over, ze holt van links naar rechts, neusje in de wind, altijd een spoor om te volgen. Na de operatie zal ze het wat rustiger aan moeten doen. Zaterdag zijn Coen en Gerda aangekomen, zij huren in de meivakantie standaard hier een chalet voor een week. Hun dochter woont met haar gezin aan de overkant, lekker Opa en Oma bij de hand. We wisten dit niet van elkaar, dus een leuke verrassing om zo weer bij onze vrienden te kunnen zijn. We brengen de avond door met een wijntje en in de ochtend lukt het om het oventje uit te proberen, de "Kaiser brötchen" bakken er prima in, Blokker mag dan failliet zijn, dat oventje op de laatste dag was dus wel een goedkoopje....
Koningsdag wordt gevierd, de camper in oranje vlaggetjes getooid en we kunnen nog gebruik maken van de auto van Wil en John, dus twee verschillende koningsmarkten bezocht. In de binnenstad en op Schaarsbergen, met de herauten van stal Mansour om het bal te openen. De camper wordt opgeleukt met een patchwork deken van de markt en voorzien van "Oil en Vinegar" flesjes, kortom geslaagde Koningsmarkt. In de avond zakken we af naar de feesttent in het centrum van het dorp. Daar kom ik Roland van Helden tegen, oud collega van gemeente Ede. Zijn moeder woont in Wolfheze, vandaar dat hij er komt. De volgende dag kom ik op de camping Debby tegen, ook oud collega, haar vriend woont tijdelijk op de camping in afwachting van zijn eigen woning in Wolfheze. Ik ben niet ver van alles weg dus, we staan "on hold".
Zondag visite van Marian Bosman en haar schoondochter Marcella. Marian is een nicht van Henk, altijd de "grote Marian" genoemd. (dank voor de bloemen) Zij en haar man Piet waren samen de schakel tussen de generaties in de familie van der Sluis. Piet was een geweldige fotograaf, ik mocht ooit met hem mee met mijn camera. Hij wist precies waar de vos haar hol had, met veel geduld en een grote telelens maakte hij de mooiste foto's. Marian en Piet waren dan drie maanden op de camping de Jutberg, wij kwamen dan bij hen op de koffie. Lief dat ze nu bij ons komt, jammer dat Piet er niet meer bij is. We missen hem.
In het Renkum 's nieuws komt het bericht voorbij dat de Azalea´s van Duno al in bloei staan, het befaamde Duno laantje. Nu wonen wij als zo´n 23 jaar in deze regio, maar de Azalea´s hebben we nog niet mogen bewonderen. Dus hierbij een doel voor de fietstocht met Coen en Gerda de volgende dag. We komen via kasteel Doorwerth (koffie en thee) op de Italiaanse weg, we klimmen (gelukkig met e-bikes) steeds hoger en cirkelen zo langzaam tot de hoogte waar ooit de Duno villa heeft gestaan. daar is nu het Panorama van Cornielje. (oud commissaris van de Koning voor Gelderland) Een prachtig vergezicht over de Rijn en haar uiterwaarden, de stuw, Arnhem en de Schuitgraaf en Driel aan de overkant.
Vandaag het herexamen, helaas is het ook nu niet gelukt. Waar hij eerst te horen kreeg te hard te rijden was het commentaar vandaag dat hij te langzaam reed in de bebouwde kom. Het blijft lastig, we overwegen nu om het kenteken toch maar terug te gaan zetten naar 3500 kg, dan is er geen apart rijbewijs vereist. Speelziek heeft als rijschool een zeer summiere begeleiding gegeven, het resultaat buiten beschouwing gelaten, er was niemand om de uitslag met de man van het CBR te bespreken en op de ochtend van het examen moest er nog een band gewisseld worden. Niet echt de hoofdprijs in coaching. We zijn er beiden toch wel ziek van dat het allemaal zo loopt, kost tijd en vooral ook veel geld.
Positieve van deze week is wel het weer! De zon is er volop, de "korte benen broek" kan aan. Heerlijk blote voeten weer. Dat is dan weer de luxe van niets meer moeten, alles kan.
"On Hold"
22 april 2025
Eigenlijk hadden we nu de neus over de grens zullen hebben. Het was onze planning om na de Paasdagen, als iedereen nog even de camper had gezien en wij nog even met iedereen hadden gesproken, dat we zouden vertrekken naar het noorden. Helaas, er kwam een kleine kink in de kabel. Moon blijft last houden van haar chronische oorontsteking en zal toch nog geopereerd gaan worden. De OK datum is 5 mei geworden. Daarna zal ze zeker drie weken rust moeten houden om volledig te herstellen. Dus niet reizen van hot naar her maar even op één plaats verblijven en de controles krijgen die nodig zijn. Daarbij komt nog dat Henk nu ruimte heeft om toch wat rijlessen te krijgen en staat zijn herexamen op de 29e gepland. Al met al dus een kleine vertraging van een maand. We hebben dit opgelost door een seizoen plek te huren voor 40 dagen. In Wolfheze bij camping de Lindenhof. We hebben een prachtig plekje aan de rand van het veld en lopen zo het bos in ( de Johannahoeve). Leuke bijkomstigheid is dat Coen en Gerda vanaf zaterdag ook hier staan, onze bijna buren.
De paasdagen waren reuze gezellig, ontbijt met Annelies, een borrel en hapjes met Rika en Hans en op tweede Paasdag met de jongens en meiden naar het Kasteel. Een heerlijke brunch en Bob en Louise met Henk nog een wandeling. Kees loopt met zijn krukken beter niet door het bos,dus reed ik met Rebecca en Kees nog één keer in onze oude Skoda naar de camper. Leuk om zo vrienden en de kids in ons huis op wielen te gast te hebben. Weer een totaal andere ervaring dan "thuis". Vandaag dus naar Wolfheze, onderweg weer een nieuwe les geleerd, we hebben voor het eerst LPG getankt. Nee, de camper zelf lust liever diesel, maar de kachel en het koken doen we met LPG, is ingebouwd met crash sensor dus zelfs tijdens het rijden mag er gas gebruikt worden. Dat is dan weer handig voor de koelkast. Kortom, we zijn maar een paar KM verkast en toch weer een ervaring rijker.
Techniek staat voor niks, doet niks en wordt niks....
Als om een uur of zeven de gasfles leeg is, daar gaan we in ieder geval vanuit, valt de kachel stil. Opstarten met nieuwe fles wil niet lukken. De accu heeft onvoldoende spanning. WH148 code in de dysplay. Het is avond, geen dealer open. Frits gebeld, samen de reset geprobeerd, maar helaas de kachel komt niet op stoom. De rest van de stroom ook niet helaas, alles klapt eruit. Walstroom aan, walstroom uit... geen accu spanning, ra ra hoe kan dit. Na een uurtje reageert Max, de verkoper van de dealer op de whatsapp. Hij loopt alles met mij door, inmiddels heb ik de kachel en de stroom weer in actie gekregen, de accu is helaas zo dood als een pier. Dat zou niet moeten kunnen want we hebben walstroom en twee panelen. Waar gaat de stroom heen als je die zelf niet of nauwelijks gebruikt. Kortom....we rijden de volgende dag opnieuw naar Nijkerk. Aldaar kijkt Max alles na, het zou aan ons liggen....aan de app van de accu....???? Hij ziet ook zelf dat er niks wordt bijgeladen, dat het controle paneel foute meldingen geeft. Dan nog maar eens de ELB open en daar de zekeringen nakijken. Die zijn oke, dan een spanningsmeter erbij. Wat blijkt...de acculader is defect. "Hier kunnen jullie niks aan doen"... Nee, dat dachten wij al twee weken geleden, maar als leken werden we niet serieus genomen. Nu snappen ze dat het aldoor al fout zat. We krijgen twee keer koffie, geen excuses, (alles kan ooit kapot gaan toch..) en er wordt een nieuwe oplader ingebouwd, gelukkig nog onder de garantie. Hopelijk is dit de laatste keer dat we naar Nijkerk konden rijden.
Positief nieuws is dat Henk de 29e opnieuw zijn best mag doen voor C1 en dat we voor de maand mei een vaste plek hebben gereserveerd in Wolfheze bij de Lindenhof. Zo kan Moon goed herstellen van de geplande operatie en kunnen we ook nog eens naar het gouden huwelijksfeest van Willy en John. (Elk nadeel heb zijn voordeel....)
16 April 2025
Naar de Boersberg, een dag met tegenslag en nare hindernissen.
Als we aankomen is het weer veranderd, het regent. Dat mag in Nederland geen probleem zijn. Helaas komt er om 17.30 een berichtje van Kees binnen, hij is aangereden door een motorrijder op weg naar huis. Zijn fiets in de kreukels en hij is met een fikse beenwond met ambulance afgevoerd naar de huisartsenpost. Daar is het hechten geblazen. De eerste twee weken geen belasting van het been. Hij is gelukkig keeper bij voetbal, zijn valtechniek bleek voldoende om hoofd, nek en rug heel te houden. Wij zijn natuurlijk blij dat het zo is afgelopen, we schrikken...gelukkig zijn we in de buurt. We mogen de Aygo van Wil en John lenen en zijn de volgende dag op ziekenbezoek gegaan.
Het slachtoffer zat er gelukkig nuchter bij en mag vrijdag terugkomen voor de controles bij de huisarts, dankzij de Aygo kunnen we hem daarheen brengen.
Zoals we bij vertrek al hadden gezegd, waar we ook zijn, bel en we komen.
Omdat nu al te doen vinden we wel wat overdreven, we zijn de grens nog niet eens over. Enfin, Kees is wel blij met de aandacht....komt goed.
Wapenveld 14-4-25
Van Nistelrode naar Oss, een zaterdagmiddag rijvaardigheidstraining van de NKC, Nederlandse Camper Club. Helaas blijkt dat Henk deze training niet kan doen omdat ons kenteken al is omgezet naar C1. Dus ik krijg de zoveelste instructie van een rij instructeur. De pionnen ontwijken valt niet altijd mee, file parkeren lukt wel al steeds beter. Verder scoorde mijn rijstijl een ruime voldoende. Nou daar doen we het dan maar weer mee. Op naar het noorden met mijn certificaat op zak. Ik ben geslaagd voor de NKC.
Waarom naar het noorden?
Omdat we bij de dealer te weinig informatie hadden gekregen heb ik veel op lopen zoeken op internet. Zo leerde ik Trudy en Frits kennen. Zij verzorgen camper weekendjes voor startende camperaars en delen dan hun kennis over alle zaken die van belang zijn bij het gebruik van een camper. Daarnaast is Frits ook technisch zo handig dat hij menig ding aan een camper kan maken of herstellen. Wij hadden bij onze dealer een offerte ontvangen voor veiligheidssloten. Bijna twee duizend euro. Frits kon het voor €250,-daarbij ook technische uitleg en koffie. Geweldig toch dat er mensen zijn met een passie en er lol in beleven om dit met anderen te delen. Mocht je ooit een camper kopen en raad willen vragen, je kunt ze vinden op Facebook, Trudy de Reuver.
We moesten daarvoor wel naar Wapenveld komen, hun woonplaats. Dus zo gezegd zo gedaan, in een uur tijd zaten de sloten er op. Helaas bleek bij aankomst hier dat onze board computer weer was uitgevallen. Na een slechte nacht (boos omdat we w's weer richting dealer zouden moeten) heb ik de lade onder de koelkast gedemonteerd, daar zit de verbinding naar de EBL vanuit het besturingspaneel. Een poging om deze USB verbinding er in en er uit te halen blijkt succesvol. De boord computer is weer reset.
We laten Moon in de camper en fietsen langs de IJsel op zondag naar Zwolle, helaas ligt het klein veerpontje nog stil( start pas 20 april) dus we moeten over de brug.
Langs de haven bij Hattem is een camperplaats, er staan redelijk veel campers. We fietsen er even over heen en vragen aan de mensen hoe het daar werkt. De kosten blijken vele malen hoger dan de plek van de Scheershoeve, het sanitair aan de haven is ook beperkt tot 2 toiletten en 1 douche, daar moeten ze dan met alle boten en campers mee doen, niet fijn.
Wij zijn blij met ons plekje aan de weide bij Wapenveld. We staan voor het eerst schuin met de kont omhoog, de eerste keer dat ik de wagen op de oprijblokken mag trekken. Voorzichtig want de voorwielen mogen er niet afknallen en de blokken mogen ook niet de wielkast indraaien. Zachtjes aan met ook wel wat gas erop lukt het, we staan waterpas genoeg.
De journaalbeelden van de Drunense duinen komen voorbij, we zijn er drie dagen geleden vertrokken, vreselijk om te zien wat er aan natuur verloren is gegaan.
Intussen krijg ik tijd om weer wat te hobbyen.. haakwerk, er ontbreken gewoon pannenlappen dus toch maar weer de draad letterlijk opgepakt.
Moon blijft last houden van haar oor. Het is helaas niet anders, ik bel met Kleve de kliniek, er wordt een datum geprikt, 5 mei wordt ze geopereerd. We reizen voorlopig nog niet naar het Noorden. Gelukkig hebben we de tijd. Morgen rijden we richting Oosterbeek, we hebben een plekje bij de Boersberg gereserveerd, even de Paasdagen met de jongens doorbrengen, controles doorlopen in Rijnstate en hopen op een gunstige planning voor het her examen van Henk.
11 april, de Fietskar blijkt een as-pin te missen, die is ws. in Rotterdam achtergebleven. Dus Moon kan niet mee naar Uden, het plaatsje waar ik de HAVO mocht doorlopen. De camper staat in de schaduw, het is niet bijzonder heet, de raampjes open gelaten en wij op de fiets naar mijn oude middelbare school.
MICKERS/ Uden/ Rivendell
Havo tijd.
Even kijken of ze nog bestaan, de lunchroom waar ik mijn spijbeluurtjes heb doorgebracht. Waar de roze koeken en de worstenbroodjes mijn zakgeld tot een minimum deden slinken, ze bestaan nog!!
Weer een dagje terug in tijd.
Het was even zoeken, naast wat ooit het Kruisheren college was stond toen het Rivendell. Alleen de naam al....
Nu is het een VMBO, het gebouw is nog aanwezig tussen alle nieuwbouw wel even zoeken. Ik zie het lokaal van "Engels", de les die ik altijd oversloeg. Zat liever bij Mickers....
Via Nijkerk naar Nistelrode, een vreemde route?
We tellen donderdag 10 april.
Helaas werkt er niks, alleen de kachel en de koelkast gaan onverdroten door met doen wat ze moeten doen. We bellen en worden terug gebeld, een reset procedure met het verwijderen van walstroom, zekeringen links en zekeringen rechts, alle stroom er af en dan op nieuw opstarten. Helaas de Pilote komt niet meer in het scherm. Er is geen verbinding tussen boordcomputer en de ELB ( Elektrisch Block). In plaats van rustig naar Nistelrode te rijden door Brabant moeten we nu eerst naar Nijkerk, om daar de boel te laten herstellen. Ook de afvoer wordt hersteld en het pomp filter. Gelukkig lukt dat de monteur allemaal binnen één uur en kunnen we verder. Ondanks dat we soms twijfelen aan onze dealer is er nu zeker sprake van een goede service. Hier zijn we blij mee, we kunnen verder. Opnieuw de snelweg vinden en nu weer naar het zuiden. Het went, ik word er steeds handiger in. De tank voor de eerste keer gevuld.
Op het "Maxend"
We rijden Nistelrode door, de plaats waar ik mijn pubertijd heb gewoond. We rollen binnen over de hoofdstraat en dan zie ik rechts van me de straat: De Dijkstraat, hier heb ik gewoond. We rijden door het hele dorp naar de andere kant waar de mini camping ons verwacht. Ik zie de kerk, een katholieke kerk waar ik mijn eerste begrafenis met wierook mocht beleven bij het afscheid van de vader van mijn eerste liefde. Ik merk dat het verleden zijn aandacht begint te vragen, nooit zo bij stil gestaan dat deze plaats toch iets van "roots" voor mijn betekend. Het voelt heel goed om hier bij stil te staan. We vinden de camping installeren de camper. Ik rij iets te enthousiast achteruit, Henk had geen stop gezegd, en ik ram toch iets tegen een boompje. De fietsdrager vangt het gelukkig op en er is geen schade gelukkig.
Nadat alles staat laten we Moon in de camper en fietsen het dorp in, toch even langs "mijn" huis. Dat even werd een verrassing, om beleefd te zijn heb ik netjes aangebeld om te vragen of ik nog een foto van mijn ouderlijk huis zou mogen maken. De dame die open deed was reuze vriendelijk en enthousiast, het bleek de tweede vrouw van de eigenaar. Hij (inmiddels 85) zat in de tuin en vertelde dat hij het huis had gekocht van een man die naar Portugal vertrok. Ik kon hem melden dat die man mijn vader was. In enkele minuten werd er koffie gezet, koekjes, paaseitjes, verhalen over toen en over nu. Namen van oude buren en hoe alles verlopen is, hoe hij de tuin had aangelegd, hoe het dak opnieuw van riet is voorzien en aan welke eisen hij nu van de gemeente moest voldoen. We mochten overal kijken, foto's maken en alles werd getoon. Het meest bijzondere was dat we ook binnen mochten kijken. De keukentafel zoals die door mijn moeder ronde balken van de boerderij ontworpen was stond er nog. De groene travertin vensterbanken die ze zo graag wilde, ook al hadden we daar echt toen de centen niet voor, die lagen nog onder de ramen van de woonkamer. De grote schouw waar ik samen met mijn broer de veldmuisjes vanaf schoot met de luchtbuks stond er nog. Nu wel helemaal af en aangekleed, in mijn tijd was het hele huis een soort bouwput, het werd elke keer mooier maar we kregen het niet af. Het kostte teveel geld, alles zonder hypotheek.
De stenen van de buitenmuren kwamen van de gemeente stort, Lex en ik hebben een hele zomervakantie stenen zitten bikken in de wei achter de boerderij. Beun de haas en consorten konden dan weer verder metselen. De rieten kap stond doorgezakt en moest vervangen worden. Pa kocht 100 lariksen van Staats bos beheer, de bomen werden gezaagd en naar een zandafgraving gesleept. Daar lagen ze een hele winter uit te botten, daarna was het aan ons om ze te blacken. (de bast eraf schaven met een black mes) Met die bomen bouwde Adriaan Spanjers ( vriend van mijn vader) de kap, de man verhuurde tenten voor festivals maar was ook timmerman. Mijn vader toepte op de hoek van de straat in het café, daar legde hij zijn contacten en regelde hij de klusmannen. Hij kon alles door een ander laten maken....
De nieuwe eigenaar had het weiland laten afgraven, er lag nu een mooi ven, ik ben er helemaal omheen gelopen. De oude paardenstal stond er nog, ik heb er ooit in bad gezeten. Bij gebrek aan badkamer ( was nog niet aangelegd) werd er doodleuk een wasketel water gekookt op het fornuis in de stal. Het hete water ging in de teil en koud water toegevoegd, dat was dan mijn bad. De staldeur half open, ook midden in de winter, de schoorsteen van de kachel liet zo te wensen over. Op school kreeg ik vaak de vraag of wij thuis hadden gebarbeqeud. Mijn kleding rook naar rook...het was nu eenmaal zo.
18
JUN
2019
Voordeel van de camperhond, je mag altijd mee.
Omdat we vlak naast de Drunense Duinen staan is ook deze dag een mooie voor Moontje. Lekker rennen en deze keer ook een plons. Had ze de vorige dag nog niet gedaan, nu van genoten. Gelukkig kan ze goed schudden dus gaat er uiteindelijk weer een droge hond de camper in.
Deze avond komen Set en Willem, lekker bijkletsen en dan samen naar Kaatsheuvel voor het etentje bij Anton. Lekker gegeten en erg gezellig om elkaar weer te zien. Familie blijft belangrijk en waardevol.
Als we terug komen blijkt dat de camper niks meer doet, de computer heeft geen signaal meer. Morgen gelijk de dealer bellen, anders is dit voertuig wel een hele dure tent op wielen geworden. Niet leuk, maar daarom zijn we de eerste maand nog in Nederland gebleven.
8 april
Toen wij uit Rotterdam vertrokken....Reden we over 7 verschillende verkeerspleinen naar het Brabantse Loon op Zand. Doel van de trip is het nog even langs gaan bij Willem en Lisette, mijn schoonzus en haar man. Ze willen de camper nog zien en natuurlijk even bijkletsen voordat wij het land verlaten. Het rijden met de camper gaat me steeds beter af, ik heb hiervoor nog nooit de route naar Rotterdam zelf gereden, ben geen snelweg held, maar nu gaat het goed. Hier een leuke kleine camping bij de boer gevonden, met een heerlijke warme douche, wasmachine en toilet. Kortom, we komen niks tekort. De dag begonnen met een lange wandeling naar en door de Drunense duinen, een gebied met geweldig mooie zandverstuivingen. Moon heeft genoten. Daarna nog een rondje gefietst, even om de Efteling heen naar Kaatsheuvel, wijn en bierglazen gekocht bij de kringloopwinkel. Zoveel zelf gehad, maar vergeten in te laden. Moon paste goed op de camper, de temperatuur is nog laag genoeg om haar zo'n twee uur in de camper te laten. Als het warmer gaat worden zal ze toch weer in de fietskar mee moeten.
5
april
2025
Dagje Delft,
prachtige stad.
Moontje in haar fietskar gezet, brokjes, snoepjes alles aan boord. Helaas, het wordt toch weer de "blafmobiel".
Ze is er niet blij mee en laat dat duidelijk horen tijdens de rit. Scheelt in ieder geval bellen op het fietspad.
5 april 2025
Vast is vast
We hebben de Veluwe achter ons gelaten, we trekken de Randstad in. Coen is zaterdag jarig dus we willen vrijdag in Rotterdam zijn. Omdat ik nog niet zo gewend ben aan rijden op de snelweg, zeker niet in de Randstad, met de camper gaan we in twee delen. We houden een nachtje rust in Harmelen. Camperplaats de Polderhaan. Geweldige douches, prachtig sanitair en een mooie plek. Aan de horizon zien we de drukte op de A12 verder razen, wij tellen vanaf de camper over de wei de springende hazen. We wandelen het dorpje in voor de boodschappen en rapen onderweg een oudere man op die met zijn fiets een lelijke smak maakt. De bloedverdunners maken het nogal dramatisch, zijn val alarm gaat af en moet snel beantwoord worden anders staat er zo een ambulance. Gelukkig komt de dame van het huis waar hij is neergestort ook naar buiten en biedt een vrijwilliger zich aan om meneer te verzorgen. Mevrouw heeft een vers BHV diploma dus ik mag als oud/ EHBO´er nu overdragen, hij is in goede handen.
We spoelen de watertank en gaan de volgende dag op weg naar de Delftweg in Rotterdam.
Nu heb ik jaren naast Henk gezeten als wij naar Rotterdam reden, toch weet ik niet dat we bij Gouda de rechterbaan moeten volgen. Gelukkig geeft Henk het op tijd aan zodat ik netjes en op tijd de juiste route volg. Het duidelijke veen werk, de snelweg golft, voelt met de camper enorm als een golfslagbad, mijn maag moet er even aan wennen.
Coen en Gerda komen gezellig op visite vrijdagmiddag, we staan goed, onder de rook van Zestienhoven. Een beetje vliegtuig spotter zou jaloers zijn op deze plek. Zaterdag komt Coen ons halen voor de verjaardag, op zaterdag rijdt de bus hier niet. Inmiddels blijkt dat we lekkage hebben in het keukenkastje, de afvoer lekt. Het water staat in de bestekbak. Na het ontbijt de boel los gehaald en opnieuw vastgeschroefd, te vast.....We hebben het plasic gebroken, nu is de afvoer helemaal niet meer te gebruiken. Wachten tot we weer bij de dealer in de buurt zijn. Moet besteld worden. Zo ook met de fietsdrager, slot ging er niet af, de ene fiets kon niet vast, de andere kregen we niet meer los. Na zoeken via Google kwamen we met de sleutel en voorzichtig zoeken toch los. W40 erin gespoten, advies is om het vooral niet te VAST te draaien, VAST is VAST.
Routebeschrijving
Adres: Delftweg 164 Rotterdam, Camperplaats Aan het Schie, even goed zoeken hoe je de A13 afdraait en niet op nieuw opdraait. Er zit namelijk een heel klein paralel pad naast de af en oprit. Omdat de verkeerslichten zowel rechtdoor als rechtsaf groen gaven en ik geen achterop komend verkeer had, heb ik het stuur omgegooid en dit pad gevolgd. Even lastig maar wel de juiste route.
31
Maart
2025
We hebben de eerste echte camperplaats bereikt.
Nadat we drie dagen druk waren met inpakken, verhuizen en overpakken naar de camper is het dan eindelijk zover. We "rollen", we zijn los, geen huis, geen huisje, maar nu echt de vrije voeten. We blijven dicht bij Ede, er moet nog een rijbewijs gereden worden. Dinsdag laat Henk zijn spaken nogmaals aanspannen in Ede bij de fietsenmaker en haalt hij de door mij bestelde nieuwe mifi router op. Eindelijk lukt het me om ons eigen Wifi netwerkt binnen de camper te installeren. We kunnen nu online werken met ons eigen beveiligde netwerk op basis van een simdata abonnement uit Spanje. 200 G voor €39 per maand, in Spanje zelfs 400G.
De eerste nacht slapen we slecht, moe van alles, de grote stap gemaakt, zelfs Moon weet niet waar ze nu moet slapen en kruipt tussen ons in voor de eerste nacht. De boerderij is leuk, het heeft een winkeltje, aardige mensen en heerlijke koek. De volgende ochtend is de zitting van de bank in het woongedeelte gloeiend heet. Ik blijk de omvormer aan te hebben laten staan, dat schijnt niet de bedoeling te zijn. De omvormer maakt zelf warmte als de stroom wordt omgezet. Wisten niet dat je dat alleen aan moet zetten als je van accu naar 220 stroom over moet. Al die dingen zijn lastig, campers is een studie apart.
Het weer zit ons mee, het genieten is begonnen. De vierkante meters worden goed gebruikt, we dansen om elkaar heen, weten steeds meer waar alles licht. De kievitten scheren over het weiland en balsen rond. Inmiddels is ook het chemisch toilet voor de eerste keer geleegd en opnieuw geïnstalleerd en heeft Monique als eerste een echte douche genomen in de camper. Nog even wennen aan de waterdruk en de boiler wat langer laten opwarmen. Maar het begin is er. Caroline komt op visite, we wandelen de Goudsberg in de rondte en komen natuurlijk ook bij het Middelpunt, een gezellige morgen afgesloten met een bammetje voor de camper.
Helaas haalt Henk niet zijn rijbewijs, hij heeft nog wat les nodig en gaat op voor een herexamen zo snel mogelijk. Zolang blijven we dus in ieder geval nog in de buurt. Morgen rijden we naar Harmelen, de tweede stop voor de route naar Rotterdam.
Omdat de boerderij hier kalveren houdt en eenden fokt wordt er in het winkeltje heerlijke eendenborstfilet verkocht. Die slaan we dus wel in, lekker. De Cadac ( BBQ op gas) wordt geïnstalleerde en de eendenborstfilet gaat op de gril. Ze zien er heerlijk uit, klaar om geserveerd te worden. Helaas blijkt Moon een prachtige afleidingsmaneuvre te hebben. Ze gaat blaffend naar de buren. Scoort daar ook nog een hondenkoekje en ik sta er vervolgens even te kletsen. Je raad het al....eenmaal terug blijkt de eend verdwenen. Moon heeft 450 gram gebraden eendenborstfilet als avondeten gescoord te hebben. Wij zijn even niet blij met Moontje....
Intussen hopen we dat de watertank reinigt, daar zitten nu de steradent tabletten bij in. Morgen rijden en klotsen, dan bij de volgende plek spoelen. Moet voldoende zijn, nu gebruiken we water direct van de kraan, de tank vertrouwen we niet qua hygiëne.
Vanuit het middelpunt van Nederland gaat de tocht verder.
Geen appels met peren vergelijken...
24-03-25
Vandaag de rit naar de dealer gemaakt. Leuk feitje was dat ik in het park al op mijn rijvaardigheid getest werd. Laat er nu net deze ochtend een nieuw chalet op het terrein geplaatst worden. En laat dat nu net recht op ons af komen rijden als wij het smalle weggetje oprijden naar de slagboom. Enfin, "mevrouwtje "mag het stuur omgooien en het "kontje" de zijweg inrijden, er zit niets anders op dan de instructies maar op te volgen. Weer wat geleerd, behendig draai ik hem terug de weg op en gaan we door de poort.
Ik rijd hem rustig door de straatjes van Bennekom en draai achter een vrachtwagen mee de snelweg op. Daar rijdt het makkelijk, 100km gaat soepel. Na de A30 volgt een 60km weg, met links en rechts bomen. Bomen die overhellen, daardoor verkleint het rijvlak voor de camper, de hoogte van onze kap moet bij de bomen vandaan blijven, even goed opletten dus.
Eenmaal bij de dealer stapt de grote baas bij ons in, hij wil zien wat de klachten zijn. Hij geeft aan dat dit nu eenmaal bij dit apparaat hoort, er is niets mis met de installatie. Er blijkt er weinig winst te behalen, de cd speler is onze keuze en dan komt dit scherm erbij kijken. Verder mogen we het niet vergelijken met de schermen van andere campers, appels en peren....
We kiezen ervoor om eerst maar eens rijervaring op te doen met het systeem zoals het nu is. Geld uitgeven kan altijd nog. De kachel wordt opgestart en blijkt het gelukkig wel te doen, kwestie van de juiste uitleg. En ja die hadden we niet gehad. Ook de vorstbeveiliging wordt nu wel uitgelegd. Het feit dat wij niet wisten hoe een lade onder de koelkast verwijderd moest worden was toch wel het bewijs dat dit inderdaad niet was uitgelegd. We kiezen er maar weer voor om ook hier niet verder in discussie te gaan. Verdere vragen hebben we niet, er valt nog veel te leren. We zullen hard verder studeren om ons camper bestaan.
Rijden gaat voor Monique steeds beter, de camerabeelden worden al rijdend eigenlijk niet zo gemist. De zijspiegels doen voldoende. Alles weer heel over de drempels, onder de slagboom en nog even geparkeerd tot zaterdag. Zin in.
23-3-2025
Lunteren,
Het is zover, we verlaten bijna het chalet, op naar Lunteren. Geen wereldstad, geen extreem lange rit maar toch. Nu wel echt los van huis en haard, op de vierkante meter de wereld in. Vandaag alle spullen nogmaals gestouwd in de garage van de camper. Dinsdag rijden we nog een keer naar de dealer voor de laatste technische check, de kachel wordt nagekeken en er zal een oplossing worden gezocht voor de achteruit kijk camera.
Toen we in oktober de camper kochten hadden we een proefrit gereden, een ruim beeld van de achteruitrij camera was daarbij voor ons een aangename verrassing. Bij al onze wensen kwam ook een cd speler voor Henk ter sprake, voor een muzikale hamster erg belangrijk. Zoveel loslaten en dan niet meer je eigen collectie te kunnen draaien zou te veel gevraagd zijn. De installatie kwam op de lijst van nieuwe accessoires te staan.
Eenmaal geleverd zat er dan ook een mooie Pionier installatie in. Wat helaas een telleurstelling was is dat de achteruitrij camera nauwelijks nog een beeld aangeeft. Hier hebben we op gereageerd. Met als gevolg dat er dinsdag gezocht gaat worden naar een passende oplossing.
Vandaag dus alle aangeschafte spullen van Oberink ingeladen en vast gestouwd.( mag niet rammelen onderweg). Verder vandaag de eerste keer de stroomvoorziening met omvormer gebruikt. Voor de technische jongens een appeltje eitje, voor ons leken een mijlpaal. Het werkte, ik kon stofzuigen, waar een mens al niet blij van kan worden.
Inladen en wegwezen
Losse onderdelen worden niet meegeleverd, al is je camper nog zo duur.
Heerlijk een dagje naar Obelink, het walhalla voor iedereen die wil kamperen, reizen, een caravan of een tent zoekt. Genoeg te vinden aan accessoires voor een camper. Honden zijn welkom in de winkel, moeten wel in het winkelwagentje. Een ietwat beledigde Moon laat het allemaal gebeuren. Alle spulletjes gaan de camper in, de stofzuiger, het koffie apparaat, de stickers voor de dode hoek, (magnetische versie want het hoeft alleen in Frankrijk en die dingen zijn lelijk!) het bord voor achterop de fietsdrager, de Italiaanse en Spaanse versie (elk land heeft eigen verkeersregels, hoezo één Eu?).Verder een mooi buitenkleed voor onder de luifel, een opvouwbare vuilniszak houder, fietshoes voor achterop, de level blokken om waterpas te kunnen staan en een set met wegrijplaten voor het geval we in het natte gras vast zitten. ) bij gebrek aan een tractor.
Kortom we waren goed klanten in Winterswijk, een brave hond en genoeg besteed.
Vriendje Driekus is verhuisd, hij is bij Colette en haar gezin opgenomen in de veestapel. Hij woont nu in Kleve, net over de grens. Hij doet het goed daar maar we missen hem wel. Beter voor hem om niet in een camper te leven.
Van Oosterbeek en Warnsborn naar ......
Wandelen, luieren, genieten van de prachtige natuur!
Natuurlijk gaan we genieten van natuur, we hopen naar het Noorden te rijden maar de route staat niet vastgespijkerd, het kan zijn dat onze plannen wijzigen.
Zoals het er nu voorstaat kan het zijn dat we een tijd naar Kleve moeten omdat Moon een chronische oorontsteking heeft en w.s. een operatie wacht.
Dat horen we na de Paasdagen.