Love her
to the Moon and back!
Moon is sinds 2017 in ons leven.
Moon hoort bij ons en dus ook bij deze reizen. Van huisdier is ze nu onderweg. Ze slaapt graag buiten in het gras. Ligt 'nachts keurig in haar mandje, loopt vrolijk naar andere camperaars, haar blije propeller staartje staat nooit stil. Ze is half labrador dus voedsel is voor haar niet veilig. We trainen nog met de fietskar, de bodem is voorzien van traanplaat, een extra orthopedisch matrasje. Helaas het mag nog niet helpen, ze maakt heel goed duidelijk dat ze het niet fijn vindt. Toch nemen we haar mee, in de camper achterlaten is geen optie. Dus we fietsen nu met een "blafmobiel" gekoppeld aan onze achteras. Het moet nog wennen, verder doet ze het geweldig.
Bij het vertrek was er ook een afscheid van...
Driekus, onze kat, hij is naar Colette verhuisd. We wilden hem niet belasten met elke keer een ander domein, ook vanuit de angst hem onderweg kwijt te raken. Moon en Driek waren vrienden, ze mist hem wel maar laat het niet merken. Driekus heeft het geweldig, hij mag nu eindelijk wat hij nooit mocht: in bed bij de baas.
Moon is een kruising tussen een labrador, haar vader, bruin van kleur en een Ierse setter, bruin-wit van kleur. Mijn biologielessen rondom erfelijkheid gingen uit van fruitvliegjes, deze kleuren zouden niet moeten leiden tot een nest zwart - witte puppy's. Toch zijn al haar broertjes en zusje ook deels zwart, deels wit. Geen enkele bruine in het hele nest.
Moon is geboren in Kleve, bij een goede vriendin van ons. Colette Pannemans. Zij houdt van dieren en mensen, heeft honden, katten, paarden, eenden en wie weet wat nog meer op het erf loopt. In ieder geval was Layla, de moeder van Moon haar hond en was het geweldig leuk om daar een nestje mee te fokken. Zo kwam in maart 2017 de vraag of er baasjes waren voor deze mooie puppy's.
Nu waren wij zeker niet op zoek zijn naar een tweede hond. Wij hadden wel een eerste hond, een vreselijk neurotische border collie. Onze hond Fynn die we van andere mensen hadden overgenomen omdat zijn gedrag zo neurotisch was dat hij alleen in een achtertuin kon worden opgesloten omdat zij hem niet meer durfden uit te laten. Fynn was namelijk gestrest geraakt en viel terug op zijn biologisch instinct. Alles wat beweegt stil zetten, zoals schapen drijven in het bloed zit zag hij vrachtwagens aan voor schapen. Kortom, levensgevaarlijk langs de openbare weg. Fynn vertrouwde niemand, was totaal niet gesocialiseerd en schrok van alles. De eerste weken liep ik soms huilend door het bos met hem. Na zoveel honden getraind te hebben was het voor mij erg confronterend dat ik deze hond niet kon bereiken.
Eén ding vond hij wel leuk, puppy's! Zodra we tijdens het uitlaten kleine hondjes, pups, tegenkwamen was hij blij. Geweldig om te zien hoe deze hond toch mooi kon zijn, vrij zonder stress kon spelen en rennen. Zo werd de gedachte geboren dat een pup zijn medicijn zou kunnen zijn.
En op dat moment kwam de vraag uit Kleve.... De juiste timing, Moon werd uitgezocht, had nog geen naam maar zou zeker bij ons gaan horen. In het nest kreeg ze een paars bandje, na 8 weken mocht ze mee.
De eerste nacht sliep ze nauwelijks in haar bench. Janken en in de war natuurlijk. De tweede nacht lag ze bij grote broer Fynn in de mand, allebei vast in slaap.
De hele socialisatie van Moon is door Fynn gekopieerd, hij moest dingen doen die zij ook deed ook al had hij dat nog nooit geleerd. Hij werd vrijer en durfde meer, liep soms in het bos een ander pad om vreemde mensen te ontwijken maar kwam altijd weer bij Moon en ons terug. De kliko´s langs de weg werden minder eng, hij ging schapen drijven en speelde met Moon en Zorro. (onze kat). Moon was het juiste medicijn.
Op het nieuwe huisje passen.
Omdat je niet over de camperplaatsen mag rennen wordt je soms aan een touw gelegd. Maar als je zo knap bent als ik mag je op wacht zitten. Vanaf de kop van het huisje op wielen kan ik goed zien wanneer de baas weer van het sanitair terug komt lopen.
To the Moon
Van huisdier naar reizende camperhond.
